Наврўз айёми азалдан меҳр-оқибат, саховат, бағрикенглик ифодаси бўлиб келган. Ота-боболаримиз бундай кунларда фақат эзгу ишлар қилишга, кексаларнинг дуосини олиб, хаста-ю муҳтожларга меҳрибонлик кўрсатишга интилганлар. Ўтмишда Наврўз куни урушлар тўхтаган, гина-кудуратлар унутилиб, элда тинчлик, осойишталик қарор топган.